Interview

1. Wil je je eens voorstellen?
   Hallo ik ben Angela, ben 25 jaar en woon in Zwolle.
   Ik was 21 toen er autisme is vast gesteld.
   Daarvoor is er eigenlijk niks van gemerkt maar door een psychiater bij dimence is vast gesteld dat ik autisme heb. Dat is eigenlijk naar voren gekomen omdat ik tegen dingentjes aan liep in het algemeen dagelijks leven.
   
   
2. Wanneer kan je te weten dat je autisme had?
   Op mijn 21e dus. Dat komt  eigenlijk, de psychiater zij tegen mij dat vrouwen dat beter kunnen bebloemen. Vooral als ze een ligt beperking hebben van autisme.
   
   
3. Waar uit blijkt dat je autisme hebt?
   het blijkt bij mij uit hele kleine dingen, bijvoorbeeld maken van oogcontact. Maar dat is ook iets wat je je zelf kunt aanleren. Want je kunt je zelf aanleren om oogcontact te maken. Het zijn meer de sociale regels waar ik moeite mee heb. Ook daar heb je regeltjes wat je je zelf kunt aanleren. Dus als je ergens moeite er mee heb kan je je zelf die regels aan leren zodat je er beter mee om kan gaan. En zodat het eigenlijk niet opvalt dat je autisme hebt.
   
   
   
   
   
4. Hoe is je leven verlopen voor je wist dat je autisme hebt?
   Het was al op de basis school dat ik al buiten de groep viel omdat ik toch iets was dan andere kinderen. Maar toen was impressieve nog niks iets van autisme  bij mij te werken. Pas toen ik op mij zelf ging wonen en kinderen kreeg kwam er toch iets naar voren van goh er is toch iets wat niet helemaal klopt. En daarom ben ik onder behandeling gegaan bij dimence. En toen uit een heel onderzoek is het vast kunnen stellen.
   
   
5. Heb je extra begeleiding gehad?
   ja, omdat het nog ongeveer 4 jaar geleden is, is het nog wel een hele omslag. Dus ik heb nog 1 keer in de 2 weken een gesprek bij dimence om samen te kijken hoe we met mijn autisme kunnen omgaan.
   
   
6. Kan je uitleggen hoe dat verliep en wat het inhoudt?
   nou eerst dat onderzoek dat duurt natuurlijk een aantal weken. Heb je een aantal gesprekken voor en bepaalde opdrachten wat je moet doen. Vragenlijst wat je moet invullen. Maar ook plaatjes waarbij je moet vertellen wat je ziet. En wat dan opviel is dat ik wel heel veel detail zie en verder gesprekken waarin ze vragen hoe ik bepaalde dingen heb beleeft. Zo zijn eigenlijk die gesprekken gestart. En nu zijn de gesprekjes eigenlijk van: hoe gaat het, waar ben je tegen aan gelopen, waarmee kan ik je helpen,
   
   
7. Heeft het voor je gevoel geholpen?
   Ja zeker, het geeft je altijd een beetje zelfkennis hoe je er mee om moet gaan. En door hebt van ooh zo handel ik.
   
   
8. Kan je nu makkelijk zelf zelfstandig zijn?
   ja het is natuurlijk wel makkelijk want je weet wat je hebt. Je weet wat voor ziektebeeld je hebt en je weet wat je er aan kan doen. En je weet bepaalde situatie waar je tegen aan kunt lopen dus daar kan je je op voorbereiden.
   
   
9. Loop je nog tegen bepaalde situaties aan wat het moeilijk maakt voor je?
   ja als je natuurlijk iets onverwachts gebeurt loop je er wel even tegen aan en weet je niet goed hoe je moet reageren. Maar als je dan de sociale regels leert en bestudeerd dan…overal leer je van. Iemand zonder autisme gaat het vanzelf en iemand met autisme moet het leren om er mee om te gaan.
   
   
10. Hoe ga je er zelf mee om dat je het hebt?
    heel veel kennis op doen, precies weten wat je hebt. En aan de hand van weten wat je hebt manieren vinden om toch dat autisme te verbloemen zodat het in de maatschappij niet opvalt en dat je gewoon kan mee draaien. En als je iets niet snapt, er word wel iets gezegd : een soort gezegde of sarcasme bijvoorbeeld dat moet je echt leren om dat te snappen en mee om te gaan en als je het echt niet snapt gewoon vragen aan de mensen.
    Ik vind dat je daarvoor niet hoef te schamen.
    
    
    
    
    
11. Hoe reageren mensen uit je omgeving er op?
    voor heel veel mensen is het moeilijk, ze kunnen het niet indenken. Die hebben zoiets van maar er is toch niks mis. Wij merken er niks van. En vooral mensen die mij nou zeg maar tegen komen merken niet eens dat ik autisme heb. Maar dat is dus het gedeelte wat je kan verbloemen.  Wat ik daarbij wel moet zeggen is dat ik een lichte vorm heb van autisme dus dat makkelijker gaat dan als je een zware vorm van autisme hebt.
    
    
12. Loopt je hier door tegen dingen aan in je relatie?
    Op een geven moment ken je elkaar door en door en dan is het wel makkelijker om te communiceren. Maar voornamelijk in het begin zijn er toch dingen wat het moeilijk maakt. Ik heb heel veel duidelijkheid nodig en daar moet de partner ook aan wennen dan.
    
    
13. Kan je makkelijk contact krijgen met anderen?
    Moeilijk. Vind het vaak nog eng om ergens in te mengen. En word dan onzeker over mij zelf. Ik probeer het wel en probeer wel contact te leggen. Maar voor mij is dat moeilijker dan iemand die geen autisme heeft.
    Maar door de manieren die ik me geleerd heb gaat het al stukken beter om contact te leggen met anderen.
    
    
14. Kun jij opmerken wat de emoties van een ander zijn?
    Moeilijk. Ik kan wel zien of iemand blij of boos is. Maar kan niet precies inschatten wat er is of hoe die gene zich voelt.
    Vind moeilijk om me in te leven in anderen. En vaak zie ik ook niet hoe die gene zich echt voelt. Alleen met hele duidelijke signalen zoals lachen of huilen en schreeuwen kan ik het goed zien.
    
    
15. Wat heb je van het interview geleerd?
    nee, ik denk niet dat ik er iets van geleerd hebt. Het is wel fijn om er eens over te vertellen en uitleg aan anderen te geven zodat anderen er ook een beetje idee van hebben hoe het bij mij is.